Een blog met een andere toon in vergelijking met mijn laatste blogs, geschreven vanuit een andere gemoedstoestand.
De laatste drie dagen heb ik me in stilte teruggetrokken om mezelf te ontmoeten met alles wat er zou komen.
Als onderdeel van deze dagen heb ik besloten om een sessie te ondergaan met een ondersteunende ‘substantie’. Een goede vriendin van mij die ik volledig vertrouw, begeleidde deze sessie om te ‘spaceholden’, de grenzen te bewaken en te zorgen voor containment.
In de dagen hier voorafgaand heb ik een aantal online sessies gedaan met mijn oude therapeut waar ik in het verleden veel mee gewerkt heb. Tijdens deze sessies heb ik de verstrengeling tussen liefde en concepten als verantwoordelijkheid, afhankelijkheid, zorgzaamheid, zelfafwijzing, plassen en het bestaan afhankelijk van de ander weten te ontwarren. De verlichting die dit gaf was een perfecte basis voor de sessie van afgelopen vrijdag.
Het was een onthullende ervaring. Terwijl de substantie begon te werken, begonnen de tranen te stromen en bevrijdde mij van de innerlijke blokkades los die diep in mijn systeem verborgen zaten. Ik dacht dat het hierbij bleef, maar het was het slechts het begin. Diep in mijn lichaam begon de levenskracht los te komen en door mijn hele lichaam te stromen. Het was niet de eerste keer dat ik deze enorme hoeveelheid energie ervoer, maar normaal gesproken werd het automatisch geblokkeerd door wat ik het systeem van zelfveroordeling noem.
Met een enorme hoeveelheid zachtheid in mijn systeem, kon de energie nu vrijelijk stromen.
Ik slaagde erin om deze energie te reguleren en in te dammen, zodat ik ermee kon experimenteren. Terwijl de levensenergie door mijn lichaam stroomde was ik in staat om me bewust te worden van het gewonde kleine kind in mij (wat in feite een set van onbewust geconditioneerde intenties is) die er iets mee wilde doen. Het probeerde zijn behoeften te vervullen door te proberen samen te smelten, te verleiden, te manipuleren, alles om aan zijn behoeften te voldoen.
Maar door deze neigingen niet te volgen, verdwenen ze vanzelf. De levensenergie breidde zich uit tot ver buiten het lichaam. Het ging bijna door het dak van mijn huisje heen. En toen het zich stabiliseerde, kwam pure liefde naar boven. Sinds lange tijd was ik in staat om deze pure liefde naar binnen te sturen en het gewonde kleine kind veranderde in het geliefde kind.
Deze universele liefde die ik heb ervaren is zo puur, zo licht, zo sereen dat het alle concepten die het tegenhouden wegspoelde.
Hoewel het slechts een ervaring was met een begin en een einde, gaf het me enkele diepgaande inzichten. Het heeft de innerlijke conflicten die ik de afgelopen maanden heb ervaren, ontkracht. Het vasthouden, de angst om te verliezen, de angst om afgewezen te worden werden opgelost.
Mededogen en de wens om bevrijd te worden van het lijden bleef, met een zacht en open hart.
Comments are closed.