Altijd gefascineerd geweest door dit stukje heide. Vijf kilometer bij m’n nieuwe huisje en 10 kilometer bij m’n oude huisje vandaan.
Tot nu toe was ik hier altijd op ‘doorreis’ op de fiets of hardlopend als ik hier langs kwam.
Maar nu heb ik even de tijd genomen om de rust van deze plek op me neer te laten dalen.
In deze periode van mijn leven woon ik alleen, eet ik alleen, slaap ik alleen, wandel ik alleen. Ik laat me niet afleiden door de grilligheid van anderen. Ik trek mij terug en socialiseer weinig in alle digitale groepen. En soms spreek ik af, maar alleen met mensen die waardevol voor me zijn.
En hierin leer ik veel over mijzelf. Ik ontwikkel, ik groei, ik ben er achter aan het komen wat mij werkelijk inspireert. Wat mijn echte innerlijke waarden zijn, en niet wat door anderen wordt ingegeven. Ik leer dat te volgen wat bij mij past, en niet meer datgene te volgen om ‘erbij te horen’ of erkenning te krijgen. Ik leer wat mijn grenzen zijn en hoe ik hier trouw aan kan blijven. Ik leer trouw te zijn aan mijn eigen integriteit en te luisteren naar mijn intuïtie.
Ik heb veel rust gecreëerd in m’n leven. Geef even geen groepen meer, heb een vaste vrije dag in de week en heb energie-slurpend werk ‘gedelegeerd’ aan m’n Virtuele Assistente (erg blij mee). In de nabije toekomst komen er weer groepen maar dan precies zoals ik het wil.
Langzaam beginnen zich nieuwe overtuigingen te vormen en beginnen zich nieuwe dromen aan te dienen.
En door hiernaar te luisteren komt mijn geest langzaam tot rust en herstelt mijn lichaam zich.
