Als je op jezelf staat, kan dat overweldigend voelen,
Als je tegenover het onbekende staat, kan het oude trauma’s activeren,
Wanneer gevoelens en gedachten worden gedomineerd door onzekerheid,
Komt het gewonde innerlijke kind tevoorschijn en vraagt om geheeld te worden,
Maar het kind pakt alles aan om de controle te behouden,
Hij kan wild zijn, hij kan verdoofd zijn, hij kan zich terugtrekken in zijn angst,
Hij kan chaotisch zijn en de totale controle verliezen.
Hopeloos en waardeloos kan hij uitreiken, maar vindt alleen maar duisternis.
Als het innerlijke kind nooit de liefde heeft gehad die het nodig had, voelt hij zich verloren als hij alleen is.
En in een poging om de pijn te vermijden, wijst hij zichzelf af,
Of projecteert zijn eigen pijn op anderen,
Of manipuleert, vleit, verleidt zelfs anderen,
Of verdoofd zichzelf op talloze manieren,
Om de controle te behouden. Maar…
Dit is het moment dat de liefde mag binnenkomen,
Dit is het moment dat zelfzorg kan ontstaan,
Dit is het moment om vriendelijk te zijn voor de innerlijke draken, de monsters die hij heeft gecreëerd om zich te beschermen tegen de onzekere omstandigheden waarmee hij te maken had.
Dit is het moment om te zien dat deze innerlijke duistere energieën werden gecreëerd in een poging om te gaan met de externe chaos waarmee hij werd geconfronteerd.
En met liefdevolle vriendelijkheid voor deze duisternis begint er licht binnen te stromen.
Dan is het gewonde innerlijke kind te zien in zijn kwetsbaarheid.
En kan hij worden erkend in zijn behoeften.
En het kan hij worden gevoed met liefdevolle zorg.
Langzaam, langzaam kan hij leren om zichzelf en zijn medereizigers te vertrouwen om mee te gaan op zijn helende reis.
En tenslotte vindt hij de liefde weer terug
