Er worden nogal wat aannames gedaan in ’trauma-land’. Eén van de aannames is, onder druk van de verzekeraars, is dat helen van trauma steeds sneller kan gebeuren. Een andere is, dat alle trauma’s hetzelfde zijn.
Onlangs trof mij een bericht in de Volkskrant, dat alle trauma’s in één tot tien sessies met EMDR te genezen zijn. Zelfs bij meervoudig seksueel misbruik. Ook al omarm ik de kracht van EMDR (let wel, het is slechts een techniek, een hulpmiddel) vind ik het op z’n minst ongepast dat er op deze manier valse hoop gegeven wordt aan een groep mensen met een hoge lijdensdruk die voortkomt uit vroegkinderlijk trauma.
Onder invloed van de verzekeraars zijn er ook zogenaamde trauma-centra ontstaan, waarin mensen in een snelkookpan van acht dagen van hun trauma’s worden verlost.
Dit werkt misschien voor trauma’s die op latere leeftijd zijn ontstaan, maar bij de groep mensen die vroegkinderlijk trauma opgelopen hebben werkt dit toch echt even wat anders.
Als je als kind in een vroege periode in je leven hebt moeten afsplitsen (dissociëren), zijn er niet alleen stukken in je bewustzijn onderdrukt geraakt, deze stukken zijn ook gestopt met opgroeien.
Alsof er delen in je psychologie onderdrukt zijn geraakt met de emotionele leeftijd van een kind. Eenvoudigweg kun je dit trauma-delen of kindsdelen of modi noemen.
Als in de snelkookpan van kortdurende therapie, de deksel van deze delen af gaat, zijn de rapen gaar. Mensen ervaren ontzettend veel en krijgen opeens toegang tot allemaal herinneringen. Sommigen bewust cognitief maar veel alleen emotioneel en fysiek. Het gevolg is dat hun systeem extreem overbelast raakt door emoties en fysieke belevingen waarin ze totaal niet hebben geleerd hoe dit te reguleren. Spasme achtige ervaringen, schokken en razende emoties kunnen het gevolg zijn.
En wat nou, als precies op dit moment de therapie voorbij is, omdat het budget op is?
Voor vroegkinderlijk trauma is veel meer tijd nodig. Mensen die dit hebben (inclusief ikzelf) weten dit. Vaak zijn ze hun hele leven al in therapie. Helaas vaak ongestructureerd, omdat er maar weinig therapeuten onderkennen welke fases doorlopen moeten worden in de heling van vroegkinderlijk trauma.
Het drie-fasemodel is hier een voorbeeld van; stabilisatie, traumaverwerking en integratie. Op deze manier hebben de kindsdelen (of de trauma-delen) voldoende tijd om veiligheid te ervaren en vaardigheden te ontwikkelen om hun afgesplitste en onderdrukte emoties alsnog te verwerken.
Dus, als je lijdt onder de gevolgen van vroegkinderlijk trauma; “Have mercy and be gentle”. ga vooral niet pushen. Geef je kindsdelen de tijd en de lucht om zich te ontwikkelen en op te groeien. Ga leren denken in jaren, in plaats van weken. Dan haal je de druk eraf, en kan het zomaar veel sneller gaan.
