Het valt mij op dat de mensen die in mijn praktijk komen zich vaak verzetten tegen de diagnose die ze hebben gekregen. Allemaal zijn ze het erover eens; een diagnose maakt ziek. Als ik verslagen lees van mensen die zich wel hebben neergelegd bij hun diagnose, valt het mij op dat ze zich hebben geschikt naar wat de behandelaren van ze willen. Als volgzaam vee werken ze zich door de geprotocolleerde behandelingen heen, er volledig op vertrouwend dat deze ‘evidence based’ methode hen verder helpt. Vaak gaat het niet verder dan accepteren dat ze nooit meer van hun stoornis afkomen en ermee moeten leren leven. Voor mij is dat een ziekmakend systeem waarbij mensen in een hokje worden gestopt waar ze niet meer uitkomen. Maar wat nou als er verder gekeken wordt dan de symptomen die iemand vertoont. Wat is er in iemands leven gebeurd? Hoe heeft deze persoon leren overleven in een vaak onveilige…